شبکه کلمه | مولانا نواب حوت در مراسم نماز جمعۀ بخش کهیر/ کنارک (۲۶ اسفند ۱۴۰۱) با اشاره به ادعای خلاف واقعیت روزنامۀ فرهیختگان پیرامون مسجد برای اهل‌سنت در تهران، به تفاوت مسجد و نمازخانه پرداختند و داشتن مسجد در تهران را حق قانونی اهل‌سنت دانستند و برای چندمین بار برلزوم مجازات طراحان، آمران و عاملان فاجعۀ خونین زاهدان تأکید کردند.
بنا به نوشته پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر امام‌جمعه بخش کهیر، مولانا نواب حوت «داشتن مسجد در تهران» را حق قانونی اهل‌سنت دانستند و گفتند: یکی از خواسته‌های اهل‌سنت داشتن مسجد در تهران است. تقریباً در تهران یک میلیون اهل‌سنت زندگی می‌کنند. این تعداد از مسلمانان در پایتخت کشور اسلامی مسجدی ندارند، درحالی‌که داشتن مسجد در تهران حق قانونی اهل‌سنت است.
ایشان در ادامه به ادعای خلاف واقعیت روزنامه فرهیختگان پیرامون مسجد برای اهل‌سنت در تهران اشاره کردند و اظهار داشتند: روزنامه فرهیختگان مدعی شده است، اهل‌سنت چندین مسجد در تهران دارند. آیا واقعاً اهل‌سنت در تهران مسجد دارند؟ آیا به نمازخانه‌ها و منازل استیجاری مسجد می‌توان گفت؟ قطعا نویسنده قصد مغالطه داشته است، در فقه اهل‌سنت به نمازخانه نام مسجد اطلاق نمی‌شود. در تهران برادران اهل‌سنت برای ادای نمازهای پنجگانه و تلاوت قرآن منازلی را اجاره می‌کنند و در مدت اجاره آنجا خدای‌شان را عبادت می‌کنند.
امام‌جمعه بخش کهیر/ کنارک ادامه دادند: در ایران اهل‌سنت اقلیت مذهبی هستند. آن‌هم اقلیتی که به چشم می‌آیند. در تهران اقلیت‌های دینی؛ یهودیان و مسیحیان و زرتشتیان کلیسا و… عبادتگاه دارند، اما اهل‌سنت مسجدی برای عبادت پروردگار خود ندارند. متأسفانه هر از چند گاهی برای نمازخانه‌های‌شان ممانعت‌ها و محدودیت‌های اعمال می‌شود. روزی یکی از برادران کُرد می‌گفت: در زمان شاه، اسدالله علم نیز نسبت‌به مسجد برای اهل‌سنت در تهران حساسیت نشان داده و مانع واگذاری زمین برای ساخت مسجد در تهران شده است.
ایشان اضافه کردند: ۴۴ سال از انقلاب می‌گذرد. اهل‌سنت از همان روزهای نخست خواهان مسجد در تهران بوده‌اند. در این مدت مسئولان از خود شهامت و دلیری نشان ندادند که زمینی برای ساخت مسجد در تهران برای اهل‌سنت واگذار کنند.
مدیر مدرسه علوم دینی توحدیه کهیر/ کنارک اِعمال ممانعت و محدودیت درخصوص نمازخانه‌های اهل‌سنت در کلان‌شهرها اشاره کردند و خاطرنشان ساختند: متأسفانه هر از چندگاهی در کلان‌شهرها به بهانه‌های واهی جلوی فعالیت‌های نمازخانه گرفته یا پلمپ می‌شوند. روزی بنده ولنجک رفتم. آنجا اهل‌سنت نمازخانه‌ای داشتند. یکی به بنده گفت: برای نمازخانه در روز جمعه محدودیت‌هایی هست. اگر می‌خواهید از نمازخانه بازدید کنید روز جمعه نمی‌توانید به آنجا بروید. در روزهای دیگر اشکالی ندارد.
ایشان افزودند: ما در کشور اسلامی زندگی می‌کنیم. باید در این کشور فضای عبادت و بندگی حاکم باشد. مردم بدون هیچ دغدغه و محدودیت و موانعی پروردگار خودشان را عبادت کنند. نمازهای روزانه را بخوانند. قرآن تلاوت کنند. ذکر الهی را به جا آورند. گاهی بعضی از مسئولین از تعداد نمازگزاران در مسجد جامع می‌پرسند. مسجد از نمازگزاران پر می‌شود یا نه؟ هدف‌شان از این نوع سؤالات دانستن آمار نمازگزاران است. اگر امروز هم به جمعیت نگاه شود با حضور مقتدیان ۱۵ مسجد منطقه بازهم پرنشده‌است. مردم به بهانه‌های پوچ در مراسم نماز جمعه شرکت نمی‌کنند.
مولانا حوت ضمن اشاره به عدم رسیدگی به موضوع جمعۀ خونین، برای چندمین بار بر لزوم مجازات آمران و عاملان این فاجعه تأکید کردند و تصریح کردند: تقریباً شش ماه از حادثۀ جمعۀ خونین زاهدان می‌گذرد. حاج‌آقا محامی در برنامه تلویزیونی آن را فاجعه خواند و نمازگزاران را از هر نوع اتهام و برچسب تجزیه‌طلبی و گروهکی مبرا و پاک دانست. متأسفانه باوجود این طرحان، آمران و عاملان به‌سزای اعمال خود نرسیدند. تغییرات اندکی در استان رقم خورد. استاندار جدیدی انتصاب شد، اما به جایی اینکه از مشکلات مردم کاسته شود، در شهر زاهدان فضای امنیتی برقرار شد. مردم در منجلاب مشکلات جدیدی افتادند.
ایشان اضافه کردند: روز جمعه ۸ مهر جنایتی هولناکی رخ داد. تعداد زیادی از نمازگزاران به شهادت رسیدند. عده‌ای از آنان مجروح و فلج شدند. بعضی‌ها چشمشان کور شد. تعدادی پای‌شان قطع شد. صدای حق‌خواهی بلند شد. خواسته‌ها و مطالبات فریاد زده شد. متأسفانه تا کنون احقاق حقوق نشده و روزبه‌روز به رنج‌ها و مشکلات مردم افزوده شد. مردم ناامید شدند. احساس تنهایی کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر